Dziś.

Dziś jest normalniejsze. Ale czy dobre? Ciekawe, jak się skończy ten rozdział.

"I need another story
Something to get off my chest
My life gets kind a boring
Need something that I can confess
Til' all my sleeves are stained red
From all the truth that I've said
Come by it honestly I swear
Thought you saw wink, no
I've been on the brink, so


Tell me what you want to hear
Something that light those years
Sick of all the insincere
So I'm gonna give all my secrets away
This time, don't need another perfect lie
Don't care if critics never jump in line
I'm gonna give all my secrets away


My God, amazing how we got this far
It's like we're chasing all those stars
Who's driving shiny big black cars
And everyday I see the news
All the problems that we could solve
And when a situation rises
Just write it into an album
Send it straight to gold
I don't really like my flow, no"

Brakuje mi odrobiny miłości. Świeżości. Jem kisiel o 2 w nocy, może z desperacji. Bo czasami chciałabym poczuć bliskość drugiej osoby. Jestem nieuleczalną romantyczką. Tak, czuję jesień. Wredną, apatyczną jesień. No, ale właśnie o to w tym wszystkim chodzi, że nie trzymam się. Nie daję rady. Gniję.